علل و نتایج ویترکتومی در خون‌ریزی خودبه‌خودی غیردیابتی زجاجیه

چکیده هدف: تعیین علل، نتایج بینایی و آناتومیک و عوارض ویترکتومی در خون‌ریزی غیرترومایی و غیردیابتی زجاجیه (NDVH) در بیماران مراجعه‌کننده به بیمارستان شهید دکتر لبافی‌نژاد طی سال‌های 82-1372. روش پژوهش: پرونده همه بیمارانی که طی مدت مزبور به علت NDVH غیرترومایی، ویترکتومی شده و حداقل 6 ماه پی‌گیری شده بودند؛ از نظر ویژگی‌های فردی و نتایج معاینات قبل و بعد از  جراحی مورد بررسی قرار گرفتند. یافته‌ها: مطالعه بر روی 50 چشم (2/54 درصد چشم راست) از 49 بیمار (51 درصد مرد) با میانگین سنی 3/10±7/62 سال (87-35 سال) انجام شد.  متوسط حدت بینایی قبل از عمل، 52/0±36/2 لوگمار بود. براساس مشاهدات حین عمل، شایع‌ترین علل NDVH غیرترومایی عبارت بودند از انسداد شاخه‌ای سیاهرگ شبکیه (56 درصد)، انسداد سیاهرگ مرکزی شبکیه (16 درصد)، نورگ‌زایی مشیمیه (12 درصد) و جداشدگی خلفی زجاجیه همراه با پارگی شبکیه، بیماری ایلز (Eales)، ویتریورتینوپاتی مادرزادی خانوادگی و سندروم ترسون (هر کدام 4 درصد). در معاینه 6 ماه بعد از عمل، متوسط حدت بینایی 72/0±38/1 لوگمار بود که نسبت به دید قبل از عمل، افزایش معنی‌داری داشت (0001/0P<). شایع‌ترین علل کاهش بینایی قابل تشخیص در معاینه 6 ماه بعد از عمل، عبارت بودند از تغییرات پیگمانته ماکولا (26 درصد)، آتروفی عصب بینایی (16 درصد)، کدورت شدید عدسی (12 درصد) و غشای روی شبکیه‌ای (8 درصد). نتیجه‌گیری: به‌رغم افزایش معنی‌دار آماری در حدت بینایی بعد از ویترکتومی، در اغلب موارد خون‌ریزی غیرترومایی و غیردیابتی زجاجیه، به علت پاتولوژی ماکولا ناشی از عامل زمینه‌ای خون‌ریزی، بهبود بالینی قابل توجهی در حدت بینایی مرکزی رخ نخواهد داد. · مجله چشم‌پزشکی بینا 1385؛ دوره 11، شماره 4: 478-470.